رضا افضلی/ جامه احرام

❤️
برای دختر عزیزم: غزال
وتمامی 
پرستاران و سپید پوشان درمانگر بخش های مهربانی 

جامه ی احرام
.
دخترم! هيچ بِه از ياري نيست

پيشه اي، همچو پرستاري نيست
/
چون بپوشي به تنت رخت سپيد

شب يأس از تو شود صبح اميد
/
دخترم! كار توشب بيداري ست

دردمندان غمين را ياري ست
/
پايِ هر تخت قدم بگذاري

رَمَد از پنجة تو بيماري
/
مي شناسي شبِ درد آجين را

تختِ اندوه و غمِ سنگين را
/
اي پرستار من اي دختر من 

شده اي تاج شرف بر سر من
/
گرکه از بخش، صدا مي شنوي

از كسي نام خدا مي شنوي
/
از خدا دستِ تو را مي طلبد

بهر درد از تو دوا مي طلبد
/
تا تو از خيلِ پرستاراني

بر سرِ آتش غم، باراني
/
تا كه بيمار فتد، در تبِ ژرف

گِردِ او زود بباريد چو برف
/
از شما اي رمة ابر سپيد

دل بيمار شود غرق اميد
/
شادي از ابر شما مي بارد

عشق را دست شما مي كارد
/
قرص ها دانة تسبيح شماست

دوره گردد همه دم بي كم و كاست
/
نيمه شب چون كه قدم برداريد

نغمة بال كبوتر داريد
/
همه تان جامه سپيد آمده ايد

از دل شهر اميد آمده ايد
/
جامه تان جامة احرام شماست

عيد قربان، همه ايّام شماست
/
همه با سعي و صفا، چرخ زنيد

گردِ بيمار و دوا چرخ زنيد
/
راهتان راهروِ سعي و صفاست

مروه تان خدمتِ مخلوق خداست
/
مثل قوها گذرِ قافله تان

ديده تالار بسي هَروَله تان 
/
چرخ چرخان همه با نيت صاف

گردِ بيمار، همه شب به طواف
/
بوي بهبود دهد دامنتان 

زندگي مي چكد از سوزنتان
/
نبضِ هستي به دو انگشت شماست

زندگي در گروِ مشت شماست.
/
                              مشهد سال 76 

*