ای آسمان! ای مهربان!

 ...

ای آسمان! ای مهربان!قهری مگر؟برماببار
باران تُندِ تُندرین، هم برف بی آوا ببار
/
بر ابر های خودبگو شادی بیفشانند و شوق

تا زندگی رقصان شود پر شور و پر غوغا ببار
/
با توزمین سوخته، غرقِ بهاران می شود
ای برف نو! بازی مکن بر دشت و بر صحرا ببار
/
فریاد و غوغای جهان، رفته به سوی کهکشان
بر این زمین پر عطش ، باران سیل آسا ببار
/
لب های جان تشنگان، دارد ترک ها از عطش
برف سپید پرفشان، بر قامت دنیا ببار
/
خون می فشاند برزمین، سُرب مذابِ جهل و کین
با محوخون بمب و مین،در مسلخ دنیا ببار
/
چشم جهان تشنه جان، در انتظارت شد سفید
بر چهرۀ افسرده اش ای برف شادی ها ببار
/
گوید زمین لَه لَه زنان، کو سهم اقیانوس مان
پیمانه ها پر کن ازان بر خشکی هر جا ببار
/
باران و برفی باامید،گاهی زلال وگه سبید
تا آوری هرلحظه عید،بی وحشت از سرما ببار
/
وقتی که می باری چنین رنگین کمان گردد زمین
تا سنگ خارا گل دهد بر صخره و خارا ببار 
/