اي كه ازطرب، دشت وبازه اي
شادوپُرگلي، پاك وتازه اي
من دوان دوان، سوي دامنت
چون زلالِ جويِ روانه ام
.
خنده مي زند، دردلم زمان
چون نسيمِ مستِ سحرگهان
گركه ياسِ من! غرق گل شوي
گر كه سرنهي، روي شانه ام
.
دشتِ لاله اي، پُر پياله اي
چون شقايقي، قلبِ عاشقي
همچو آتشي، سرخ و سركشي
شعله اي تو و من زبانه ام.
.
رضا افضلی 1365
روزبه افضلی :مهندس معدن...
برچسب : نویسنده : roozbehafzalia بازدید : 181