شش شعر از رضا افضلی به انتخاب استاد شفیعی کدکنی

دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی/ سی شعر از شش شاعر امروز خراسانی به نقل ازمجله ی چیستا/سال هفتم/بهمن ۱۳۶۸/شماره۵

آرزوی درخت

زان پیشتر که بشکنید شاخۀ مرا

و بر آتشم حلقه زنید

باید یقین کنید

چراغ میوه هام

ذایقه ای را روشن نمی کند

و سایه سار ندارم

دوست دارم

پرنده ای فراری

در برگ های من

آشیانه بسازد

از چوبم گهواره بسازید

نه تابوت.

از من کبریتی بسازید

که فتیلۀ زندگی را روشن می کند.

ریشه ام را در خاک باقی گذارید

تا از خانه همسایه

سر برآورم.

در استوانة قلم من

در استوانة قلمم خشمِ ملّتي است:

نارنجكانِ واژه

چترِفروغ را

در خيمه گاهِ آبي پُر وصله

پيوسته مي شكوفاند.

در استوانة قلمِ من

انبوهِ سوگوارِ زنانند

باگيسوانِ غمزده

با چهرِ پرخراش

در استوانة قلمِ من

شوقِ بلند قامت خورشيد است

درياي خشمِ تودة مرداني است

با رخت هاي چپلي

و دستان صخره اي

كه گيسوان دخترِ فردا را

مي بافند.

در استوانة قلمم عشقِ ملّتي است.

ماهي

بركه اي شفّاف، چون صبحي زلال

رقصگاهِ ماهيانِ رنگ رنگ

تا به اعماقِ زلالش آشكار

ذرّه ذرّه، ريگ ريگ و سنگ سنگ

در ميانِ گلّه هاي ماهي اش

مي درخشد ماهيِِ گلفامِ من

هر زمان توري به راهش افكنم

مي گريزد با شتاب از دامِ من

تورِ من سنگين برآمد بارها

دل به رقص آمد ز شوق و شورِ خويش

تا كشيدم با اميدش روي خاك

از وزغ لبريزديدم تورِ خويش

يأس مي گويد كه دندانِ طمع

بركَنم از ماهي ودور افكنم

آرزو گويد: كه صد بارِ دگر

تا به چنگش آورم تور افكنم.

دريا

از موج هاي عاصي آورده كف به لب

وز تكمه هاي خردِ صدف بر كناره ها

پيداست:

دريا دريده پيرهنش را.

انبوه موج ها

پيوسته مي خروشد و مي آيد

گويي ميان سينة دريا

خشم هزار سالة تاريخ است

از سيم خاردار چه خيزد؟

از پرده و حصار چه خيزد؟

مسافت

ميانِ خيمة مجنون و خيمة ليلي

مسافتي ست كه چون طولِ آه كوتاه است

چه رفته است كه عاشق در اين رهِ نزديك

چو باد مي رود امّا، هنوز در راه است

هواي دريا

تاشورواميدوپاي پوياداري

اسباب سفر همه مهيا داري

بايدكه دمي زپا نماني، چون سيل

درسينه اگر هواي دريا داري

کلیک کنید
ادبیات متعهد

http://rezaafzali.blogfa.com/posts/ عناوین مطالب وبلاگ رضا افضلی
https://www.facebook.com/reza.afzali.7/photos_allمطالبم در فیس بوک