به شب دارد «حوالي» نورِاندك/ رضا افضلی / از منظومة بلند چاپ نشدة (مشهدی های قدیمی)

به نقل از منظومة بلندمنتشر نشدة (مشهدی های قدیمی) 

 سرودة رضا افضلی در سال ۱۳۷۷

زآتش هاي منقل يا بخاري

شود جويي ز رنگ دود جاري

بخاري مي خورد از تَلِّ هيزم

به آتش تِق تِقي دارد تلاطم

به اطرافِ بخاري خاك اَرّه

به فرشِ خانه ريزد ذَرّه ذرّه

نبودِ كُنده دارد صد مُكافات

زپي آرد بسي سرما و آفات

به مطبخ ها اجاقِ تيره ديوار 

ببلعد كُنده را با دودِ بسيار

«چراغِ موشي» و آن زورِ اندك

حوالي را دهد شب نورِ اندك

سگي دارد به حولي حُكمِ آژير

به «وق وق» مي جهد با طوق و زنجير

خروس از گوشه ي ديوار و هر بام 

شده چون ساعتي در صبح و در شام

حياط خانه ها از خشت، مفروش

علف از دَرزِ آن ها گه زند جوش

ز«جوجه» جويباري از گل زرد

شود جاري به سوي سايه اي سرد

به «آغل»، مرغ باشد گاه وبي گاه

به آغل، مرغ باشد گاه وبي گاه

به «كُرك» افتاده روي بسترِكاه

كنارِِخانه، چاه و چرخ چاهي است

كه ازسنگابِ آن تا حوض راهي است

به پُشتش آب كِش هي مي زند پا

به گرما سطل آرَد،موجِ سرما

چو بالا مي رسد آب ازدلِ چاه

زظُلمت بشكفد هر سطل،چون ماه

درخشد موجِ «دُلچه» ي چرميِ آب

كه ترسازد گلوي خشكِ سنگاب

غذا و گوشت مانَد تازه ،گرگاه

شود با سطل، آويزان تَهِ چاه

غذاي مانده زيرِ تورِ طاس است

به دور از دستِ گربه در «اَياس» است ...